Wat met een kind dat op spoed terechtkomt? 

 

De dader komt met zijn of haar kind vaak eerst terecht op een spoedgevallendienst. De verpleegkundigen

en artsen die hier werken zijn dus vaak de eerste die geconfronteerd worden met de verhalen van de dader.

Zij moeten dus erg alert zijn en bedacht zijn op de verschillende verdachte signalen. Uiteraard is het erg

moeilijk om dit in eerste instantie nog maar te gaan vermoeden, aangezien we altijd willen uitgaan van de

beste bedoelingen van ouders. Wanneer deze dan erg ongerust met hun jong kind aankomen op spoed,

vallen signalen waarschijnlijk zelfs niet op. 

 

Er zijn vier grote groepen van presentaties waarbij we alert moeten zijn op spoedgevallen:

 

1) Vele en/of vreemde diagnoses

2) Geen overeenkomst tussen wat er verteld wordt en wat men werkelijk ziet

3) Terugkerende, ernstige symptomen die plots opkomen

4) Afwijkende laboresultaten die niet genegeerd mogen worden

 

Dit zijn beelden waarbij we dus goed moeten opletten of er geen sprake zou kunnen zijn van MBP. Wanneer hierdoor een vermoeden ontstaat, kunnen we volgende screeningsmethode, beschreven door Teeuw et al (2011), gebruiken.

Dit is een methode die bestaat uit zes categorieën:

 

1) De SPUTOVAMO checklist

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2) Alle eerdere (spoed)dossiers doorzoeken

3) Doorverwijzen van kinderen die eerder al contact hadden met sociale dienst, psychiatrie, kinderbescherming

4) Grondige lichamelijke inspectie

5) Doorverwijzen van kinderen van ouders die zich al toonden met alcoholintoxicatie, psychiatrische aandoeningen...

6) Zwangeren op de spoed die zich melden met drugproblemen, psychosociale problemen...

 

Door aandacht te hebben voor deze zes categorieën en deze goed te doorlopen, zijn we er zeker van dat we op de dienst spoedgevallen niets

over het hoofd kunnen zien en dus zeker niets missen.

Bij een vermoeden zal een kind waarschijnlijk worden opgenomen in het ziekenhuis en daar kan het proces van diagnostisering verder gezet worden. Niet iedereen is het echter eens met de verschillende interventies die op spoedgevallen kunnen worden toegepast. Volgens sommigen heeft het niet veel zin om deze toe te passen omdat na onderzoek is gebleken dat deze niet meer resultaat opleveren.

Uiteraard is het zo dat er altijd voor- en tegenstanders zijn en er zullen dus altijd diensten blijven die een interventie opstarten in het kader van het onderkennen van kindermishandeling.

 

Klik hier om verder te gaan naar moeilijkheden bij diagnosestelling