Münchausen by proxy
Altijd ziek en toch vol leven?
Hoe ermee omgaan als pediatrisch verpleegkundige?
Wat kan je doen als pediatrisch verpleegkundige?
De diagnose MBP wordt door een kinderarts gesteld, maar het is de pediatrisch verpleegkundige die het meeste tijd doorbrengt met het kind en de ouders en dus het meeste kans heeft om iets op te merken. Het is dus zeer belangrijk dat de verpleegkundige de karakteristieken van zowel moeder, vader als kind kan herkennen op de afdeling.
Door een gebrek aan kennis kan een verpleegkundige onbewust worden gebruikt als medeplichtige door de dader. Educatie is essentieel om dit te voorkomen.
Probeer een vertrouwensband op te bouwen met het kind, op die manier is de kans veel groter dat hij/zij iets zegt of vraagt dat de verpleegkundige aan het denken zet. Dit is niet eenvoudig, aangezien de dader geen seconde van de zijde van het kind wil wijken. Hiervoor zal de creativiteit van de verpleegkundige een onschatbaar instrument zijn.
Indien er een vermoeden is van MBP, kan de verpleegkundige trachten op alle mogelijke manieren een verderzetting van de mishandeling te voorkomen. Dit kan al heel eenvoudig door de zorg voor het kind grotendeels of volledig over te nemen. Op een pediatrie-afdeling doen de ouders meestal zeer veel zelf, maar daarvoor moet in dit geval een uitzondering gemaakt worden. Door zelf het kind in een potje te laten plassen weet de verpleegkundige dat er niet met het staal geknoeid is, door zelf medicatie toe te dienen weet men zeker dat het kind alles gehad heeft. Zo zijn er talloze mogelijkheden.